6-2
ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΣΧΕΔΙΟ
1ο μέρος
η ν ε κ ρ ή φ ύ σ η
ΠΗΓΕΣ
ΒΙΒΛΙΟ ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Β΄ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ
3-1-Η υφή
http://ebooks.edu.gr/ebooks/v/html/8547/2200/Eikastika_B-Gymnasiou_html-empl/index3A.html
ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ
-
ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ
Η Νεκρή Φύση (Natura Morta
ή Still Life)
Εθνική Πινακοθήκη
http://www.nationalgallery.gr/site/content.php?sel=364
Το θέμα της νεκρής φύσης έχει πλούσια εικαστική παράδοση, ποικίλες
ερμηνείες και νοηματοδοτήσεις σχετικά με την επίδραση του χρόνου και του χώρου
στη συμβίωση του ανθρώπου με τον υλικό πολιτισμό.
Από τη ρωμαϊκή εποχή μέχρι τον 15ο αιώνα, οι νεκρές φύσεις χρησιμοποιήθηκαν
ως σύμβολα φιλοξενίας ή εορτασμού των εποχών και των αισθήσεων. Με την πάροδο
του χρόνου οι νεκρές φύσεις μετατράπηκαν σε συμβολικά έργα που απέκτησαν θρησκευτικές,
προσωπικές ή άλλες προεκτάσεις. Στις νεκρές φύσεις συνήθως απεικονίζονταν
αντικείμενα που συμβόλιζαν τη θνησιμότητα όπως το κρανίο, η κλεψύδρα, το κερί, το
ρολόι, κόκκαλα, οι πεταλούδες, ζωύφια που καταστρέφουν τα φυτά κ.ά. Οι νεκρές
φύσεις υπονοούσαν τη σύντομη διάρκεια της επίγειας ζωής, το εφήμερο των
αισθητικών απολαύσεων και την αντίληψη ότι τα εικονιζόμενα αντικείμενα θα
μετατρέπονταν σε πραγματικά και θα ήταν διαθέσιμα προς χρήση μετά τον θάνατο
του κατόχου τους. Έτσι, μέσω των ζωγραφισμένων αυτών αντικειμένων ο άνθρωπος
υπερβαίνει τη ματαιότητα του υλικού χαρακτήρα τους.
Νεκρές Φύσεις από τον 16ο μέχρι τον 19ο αιώνα
 |
1-Fede Galizia (1578-1630,Milan,Italy),
1593,Still Life |
 |
2-Caravaggio
(1571-1610, |
 |
3-Juan Sánchez Cotán
(1560-1627,Orgaz, |
 |
4-Ambrosius
Bosschaert (1573-1621, |
 |
5-Balthasar van der
Ast (1593-1657,Middelburg,Dutch), 1622,Still Life |
 |
6-Lubin Baugin (1612-1663,Pithiviers,France),
1631,Still Life |
 |
7-Francisco de
Zurbarán (1598-1664,Fuente de Cantos, |
 |
8-Maerten Boelema de
Stomme (1611-1644,Dutch), 1642,Still Life |
 |
9-Maerten Boelema de
Stomme (1611-1644,Dutch), 1642,Still Life |
 |
10-Maerten Boelema de
Stomme (1611-1644,Dutch), 1642,Still Life |
 |
11-Evaristo Baschenis
(1617-1677, |
 |
12-Pierre Dupuis (1610-1682,Montfort-l’Amaury,France),
1650,Still Life |
 |
13-Theodoor Aenvanck
(1633-1690, |
 |
14-Willem Claeszoon
Heda (1593-1680, |
 |
15-Willem van Aelst (1627-1683, |
 |
16-Willem van Aelst (1627-1683, |
 |
17-Cornelis de Heem (1631-1695, |
 |
18-Cornelis Norbertus
Gysbrechts (1630-1683, |
 |
19-Cornelis Norbertus
Gysbrechts (1630-1683, |
 |
20-Abraham Hendriksz
van Beijeren (1620-1690,Hague,Dutch), 1665,Still Life |
 |
21-Samuel Dirksz van
Hoogstraten (1627-1678, |
 |
22-Evaristo Baschenis
(1617-1677, |
 |
23-Jean-Baptiste-Siméon
Chardin (1699-1779,Paris,France), 1750,Still Life |
 |
24-Francisco José de
Goya (1746-1828,Fuendetodos, |
 |
25-Henri
Fantin-Latour (1836-1904, |
Η Νεκρή Φύση στους «πατέρες της Μοντέρνας τέχνης»
...................
Κυβισμός (Cubism)
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ- Γ ΤΑΞΗ ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 16 – ΕΞΠΡΕΣΙΟΝΙΣΜΟΣ, ΦΩΒΙΣΜΟΣ, ΦΟΥΤΟΥΡΙΣΜΟΣ, ΚΥΒΙΣΜΟΣ
http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL-C111/62/475,1804/
Κυβιστικά έργα σε μουσεία
http://www.guggenheim.org/new-york/collections/collection-online/movements/195210
http://www.tate.org.uk/learn/online-resources/glossary/c/cubism
Ο Κυβισμός, που πήρε το
όνομά του από την ελληνική λέξη κύβος, είναι το καλλιτεχνικό κίνημα της Μοντέρνας
τέχνης που δημιουργήθηκε στη Γαλλία στις αρχές του 20ού αιώνα από τον Πάμπλο
Πικάσο και τον Ζορζ Μπρακ.
Ο Κυβισμός διαμορφώθηκε με αφετηρία τα τελευταία έργα του Σεζάν, στα οποία
η φόρμα αποδίδεται με γεωμετρικούς όγκους και επίπεδα αλλά και τα έργα
αφρικανικής τέχνης -που κατέκλισαν το Παρίσι στα τέλη του 19ου αιώνα- τα οποία
έχουν πολλές φόρμες με γωνίες.
Βασικά χαρακτηριστικά του
Κυβισμού: τα στοιχεία της
πραγματικότητας παρουσιάζονται στο ζωγραφικό έργο από πολλές πλευρές μέσω της
γεωμετρικής τους δομής, ο χώρος καταργείται (δεν υπάρχει μπρος-πίσω, επάνω-κάτω,
μέσα-έξω αλλά πολλαπλές προοπτικές), φόρμες
και χώρος συγχέονται, ενώ συγχέονται
ακόμη και τα ίδια τα αντικείμενα μεταξύ τους, αφού γίνονται επαναλήψεις της
φόρμας, κάτι που δίνει την αίσθηση της κίνησης.
Ο Κυβισμός χωρίζεται σε 2 περιόδους
Αναλυτικός Κυβισμός
(1910-1912): η φόρμα και
ο όγκος του αντικειμένου διαλύονται σε μικρά επίπεδα που αλληλο-συμπλέκονται
και δημιουργούν τη ζωγραφική επιφάνεια
που μοιάζει σαν τσαλακωμένο χαρτί, κάθε αντικείμενο απεικονίζεται από όλες τις
πλευρές του με μικρές επιφάνειες, με τα χρώματα να είναι περιορισμένα (καφετιά,
μπεζ, γκρίζα) και μουντά. και έντονες τονικές διαβαθμίσεις.
Συνθετικός Κυβισμός
(1912-1914 και μετά): υπάρχει
περισσότερο χρώμα, τα σχήματα είναι απλά, πλακάτα και περιγράφουν σχηματικά και
συνοπτικά τα αντικείμενα, τα επίπεδα αλληλο-επικαλύπτονται και ο χώρος γίνεται
ακαθόριστος, χρησιμοποιείται η τεχνική του
παπιέ κολέ, κολάζ με διάφορα υλικά
(κομμάτια από εφημερίδες, περιοδικά, χαρτιά τοίχου, σχοινιά, κλωστές, ξύλα
κ.ά.).
Ο Κυβισμός επηρέασε βαθιά τον καλλιτεχνικό κόσμο και αποτέλεσε τον πρόδρομο
μελλοντικών κινημάτων όπως ο Φουτουρισμός, ο Κονστρουκτιβισμός και ο
Εξπρεσιονισμός.
Στην Ελλάδα εμφανίζονται κυβιστικές τάσεις γύρω στα 1930, στα έργα του
Κωνσταντίνου Παρθένη (1878-1967) και αργότερα στα έργα του Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα
(1906-1994).
Οι δυο θεμελιωτές
του Κυβισμού
Η Νεκρή Φύση στους θεμελιωτές
του Κυβισμούς
Νεκρές Φύσεις του Πάμπλο Πικάσο
Νεκρές Φύσεις του Ζορζ Μπρακ
.........................
6-2
ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΣΧΕΔΙΟ
2ο μέρος
η ν ε κ ρ ή φ ύ σ η
σ τ ο σ χ έ δ ι ο ε κ
τ ο υ φ υ σ ι κ ο ύ
under construction…
ΠΗΓΕΣ
ΒΙΒΛΙΟ
ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Γ΄ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ
1-1-Ο όγκος μέσα από τον τόνο και το χρώμα
http://ebooks.edu.gr/ebooks/v/html/8547/2306/Eikastika_G-Gymnasiou_html-empl/index1_2.html
ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ
-
ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ
-
ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ
-
