ΤΑ ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Ο Καντίνσκι είναι Ρώσος ζωγράφος και θεωρητικός της τέχνης, πρωτοπόρος του Εξπρεσιονισμού και της Αφηρημένης Τέχνης και ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του 20ού αιώνα.

Γεννήθηκε στη Μόσχα και ήταν το μοναδικό παιδί μιας εύπορης οικογένειας. Σπούδασε νομικά, έγινε μέλος της Ένωσης Νομικών και του προσφέρθηκε θέση λέκτορα στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας. Παρά την ακαδημαϊκή του πορεία, το ενδιαφέρον του για την τέχνη τον οδήγησε το 1896 στο Μόναχο, καλλιτεχνικό κέντρο της εποχής, όπου σπούδασε ζωγραφική. Το 1901 ίδρυσε την καλλιτεχνική ένωση «Phalanx» και οργάνωσε πολλές εκθέσεις στο Μόναχο και το Παρίσι, όπου ήρθε σε επαφή με εκπροσώπους των κινημάτων του Φοβισμού και του Κυβισμού. Το 1909 ίδρυσε τη «Νέα Ένωση Καλλιτεχνών», οργανώνοντας πολλές εκθέσεις στο Μόναχο στις οποίες συμμετείχαν σημαντικοί καλλιτέχνες, όπως ο Ζορζ Μπρακ και ο Πάμπλο Πικάσο. Μαζί με τον ζωγράφο Φραντς Μαρκ, εξέδωσαν το βιβλίο «Γαλάζιος Καβαλάρης» (Der Blaue Reiter), στο οποίο εξέθεσαν τις νέες κατευθύνσεις στην τέχνη και το 1911 οργάνωσε την πρώτη έκθεση της ομάδας με το ίδιο όνομα, που θεωρείται μία από τις ομάδες του Εξπρεσιονισμού. Επίσης, την ίδια περίοδο δημοσιεύτηκε η πραγματεία του «Για το Πνευματικό στην Τέχνη». Με το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου το 1914, ο Καντίνσκι κατέφυγε στην Ελβετία, ενώ αργότερα επέστρεψε στη Μόσχα, όπου ασχολήθηκε με τη διδασκαλία της τέχνης και την αναδιοργάνωση των μουσείων. Μετά τη Ρωσική Επανάσταση και την επιβολή του Σοσιαλιστικού Ρεαλισμού στην τέχνη, τα έργα του απομακρύνθηκαν από τα μουσεία της Σοβιετικής Ένωσης και ο ίδιος αναχώρησε από την πατρίδα του. Όταν το 1919 ο Βάλτερ Γκρόπιους ίδρυσε την καλλιτεχνική σχολή «Μπαουχάους» στη Βαϊμάρη κάλεσε τον Καντίνσκι να διδάξει εκεί. Παράλληλα με το διδακτικό και συγγραφικό του έργο συνέχισε τα ταξίδια και τις εκθέσεις. Όταν οι Ναζί έκλεισαν το «Μπαουχάους» εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου πέθανε σε ηλικία 78 ετών.

Ο Καντίνσκι επεδίωκε να θεμελιώσει νέες αξίες στην τέχνη, με κυρίαρχη την αντικειμενικότητα: «Μια καθαρή ζωγραφική, μια ανάμειξη χρώματος και φόρμας όπου το καθένα υπάρχει ξεχωριστά αλλά και μαζί, σε μία κοινή ζωή που ονομάζεται εικόνα και προκύπτει ως εσωτερική αναγκαιότητα». Από το 1920 και μετά εξαφάνισε κάθε αναπαραστατικό στοιχείο από τους πίνακές του, συνθέτοντας χρωματιστά σχήματα και γραμμές που υποδηλώνουν κίνηση και ζωή, γραμμικά σχέδια που χαρίζουν στον πίνακα δύναμη και ρυθμό. Ο ίδιος έλεγε «Αγαπώ τη φύση με μια αγάπη πιο δυνατή από τότε που έπαψα οριστικά να την αναπαριστάνω.»

Βιβλία του Βασίλι Καντίνσκι: Για το πνευματικό στην τέχνη, εκδ. Νεφέλη, 1981/ Τέχνη και καλλιτέχνες, εκδ. Νεφέλη, 1986/ Σημείο-Γραμμή-Επίπεδο, εκδ. Δωδώνη, 1996

Η Αφηρημένη Ζωγραφική του Βασίλι Καντίνσκι (Εξπρεσιονισμός)